We're looking for a lighter!

Hallo Allemaal,
Afgelopen week was een bijzondere! We hebben weer veel gezien, dus hieronder wederom een verslagje.

Maandagochtend werden we opgehaald om mee te gaan naar projecten van de hollandGhana foundation. We werden er naartoe gebracht in een prachtige auto. Achterin zaten we met vier meiden, heel krap! Het zorgde voor een hilarische autorit, aangezien de weg grotendeels onverhard was. We werden dus heen en weer geslingerd en we hebben er wat blauwe plekken aan over gehouden. Maar eenmaal aangekomen in het dorpje Tadokro waren we dit weer snel vergeten. Wat indrukwekkend! Het zag er heel anders uit dan we tot nu toe gewend zijn van Ghana. Heel primitief allemaal. De mensen koken nog op vuur en de huisjes zijn gemaakt van hout met klei. Dit zijn dingen die je normaal alleen op tv ziet, nu sta je er ineens middenin. Ik kan me echt niet voorstellen dat mensen echt zo leven. Eerst zijn we gaan kijken bij een kliniek, die de hollandGhana foundation daar heeft neergezet, omdat mensen uren moesten lopen voor het dichtstbijzijnde ziekenhuisje. Toch wel even schrikken hoor, zo’n kliniek. Het is prachtig dat het er staat, maar het is zo anders dan de gezondheidszorg in Nederland. Ze gebruiken water wat ze opvangen en er staan twee bedjes in een donkere, niet zo hele steriele, kamer.
Vervolgens doorgelopen naar de school, die is gefinancieerd dankzij een benefietconcert van Claudia de Breij. Het schooltje is dus ook naar haar vernoemd. Hier zag het er allemaal heel goed uit! De klassen waren heel klein, maar door de regenval konden veel kinderen niet naar school komen deze week. In iedere klas stond een leraar netjes les te geven en de lokalen zagen er echt goed uit! Fijn dat de kinderen hier ook naar school kunnen.
Op de weg naar huis een stop gemaakt bij een kleuterschooltje wat er staat dankzij de foundation. Wat een schattige kindertjes! Het kindje van de juf van een jaar of 2 was ook op school, die kon je wel opvreten, want een ontzettend leuk kindje.
Daarna lekker gaan lunchen in het hotel van Henk en Ivette en door naar de woodcarvers! Wat heerlijk om daar weer mijn geld uit te geven. Leuke cadeautjes gekocht voor het thuisfront en ook nog iets voor mezelf. Hier komen we zeker nog terug want ik moet nog zoveel kopen! Het is ook helemaal niet duur.

Dinsdagochtend even ons gezicht laten zien op stage. Ik had een les voorbereid en die mocht ik gelukkig geven. Beetje geimproviseerd, want had mijn collegeblok waar alles op stond in het guesthouse laten liggen. Het ging weer beter! De kinderen moeten nog steeds een beetje wennen aan mijn lesstijl en ik aan het lagere niveau van de kinderen. Mijn begeleidster was even de klas uit, maar op zich ging het prima! Het was niet zo stil als bij mijn begeleidster, maar ik moet ook niet alles willen. Toen ze terugkwam even een opdracht in het Twi vertaald en iedereen kon weer verder. Mijn begeleidster wil ook van alles weten over het onderwijs in Nederland. Ze valt van verbazing in verbazing. Alle kinderen een boek? Kant en klare lessen in een methode? Basisonderwijs bijna gratis? Het moet wel heel makkelijk zijn om in Nederland les te geven!
’s Middags mochten we wederom luxe lunchen in het hotel om daarna met Ivette Accra in te gaan. Zij wist nog wat leuke winkeltjes te vinden. De eerste stop was bij de African Market. Dat is het zelfde idee als de wood carvers. Vervolgens naar een kralenwinkel, wauw wat was dat leuk! Alle kralen worden handgemaakt met recyclet glas. We hebben een korte rondleiding gehad om daarna het winkeltje in te duiken. Daar lagen heel erg veel kralen! Ik heb me een beetje ingehouden, omdat ik weet dat als ik teveel koop het weer op zolder blijft liggen thuis. Heb wel prachtige kralen kunnen scoren, dus in de kerstvakantie lekker armbandjes maken!

Woensdagochtend weer opgehaald om mee te gaan naar projecten. Dit keer naar een kliniek en een school. Zag er al beter uit dan de vorige projecten. Daarna weer een lekkere lunch gehad en snel door naar huis om onze Afrikaanse jurken te halen. Dit keer hadden we korte laten maken, aangezien de lange jurken best warm zijn. Wat zijn ze weer leuk geworden! De mijne was wel erg aan de korte kant vond ik zelf, maar die vrouwen lopen hier ook zo rond, dus het kan prima.

Donderdag ook projecten bezocht. Dit waren wat grotere en het zag er weer beter uit. Heel interessant om het verschil te zien. Helaas waren de scholen dicht. De leraren zijn aan het staken dus komen er wel kinderen naar school, maar zijn er geen lessen. Jammer dat we niet even in het schooltje konden kijken.
Op de terugweg even gestopt bij een plekje waar grind gemaakt wordt. Wij kopen dat bij de Intratuin, maar hier wordt dat langs de weg gemaakt. Wat een werk! Er zitten vrouwen heel de dag in de zon, met een hamertje stenen kapot te slaan. Superzwaar werk en ze zitten onbeschermd, terwijl de stukken steen je om de oren vliegen. In Nederland zou dit niet kunnen, maar deze vrouwen verdienen zo wel hun geld. Heel bijzonder om te zien.

Vrijdagochtend gingen Karlijn en ik samen naar Accra, Kim bleef in het Guesthouse om verslagen af te maken voor de naderende toetsweek. Wat een belevenis was het weer. Je denkt na een maand Ghana lichtelijk gewend te raken, maar het was weer ongelofelijk. De supermarkten in het winkelcentrum werden omgetoverd in de kerstsferen. Er stonden kerstbomen en het hele assortiment is veranderd. Wij konden dus niks meer vinden. We hadden ons voorgenomen snel boodschappen te doen, maar dat moet je dus niet willen hier in Afrika, waar alles iets minder gehaast gaat. Uiteindelijk nog naar een andere supermarkt, waar de paniek lichtelijk toesloeg. Er was geen nutella meer! Ik weer een meneertje gevraagd, maar het was alleen van plek veranderd. Ik kon met een gerust hart met Karlijn op zoek naar het allerlaatste wat we nog nodig hadden: een grote aansteker om het fornuis zonder brandwonden te veroorzaken aan te kunnen steken. Het leek wel of we in een afdeling van Wie is de Mol? beland waren. We werden echt van hot naar her gestuurd. Meneertje één zei dat we naar links moesten, meneertje links zei dat we naar rechts moesten en daar werden we weer een ander pad ingestuurd. Uiteindelijk de allerlaatste aansteker van heel Accra gevonden, deed dat ding het niet. Helaas zonder aansteker naar huis vertrokken. Ook heel grappig, de stroom in het hele winkelcentrum viel 3 keer een paar seconde uit. Kan gewoon hier. Sta je ineens in het pikdonker en floep daar gaat het licht weer aan.

Daarna onze Afrikaanse jurken aangetrokken en snel naar het hotel van Ivette en Henk voor de afscheidslunch. Die vliegen alweer naar het koude Nederland. We hebben een superleuke week met ze gehad en het is jammer dat ze na een weekje alweer weg gaan.

Dit weekend blijven we twee daagjes thuis. Ik verveel me lichtelijk, maar ga straks even aan school werken. We hebben nog genoeg films en boeken, dus die ga ik maar even inzetten als ik me echt verveel.

En we zitten hier inmiddels al een maand! Aan de ene kant vliegt de tijd, aan de andere kant duurt het ook nog wel even voor ik weer lekker thuis op de bank zit. Maar we hebben nog genoeg leuke dingen in het vooruitzicht, ik ga nog even twee maandjes genieten! Als ik één maand overleef, komen die andere twee maanden zeker goed.

Aankomende week wordt het spannend of we stage hebben. De stakingen zijn nog niet voorbij en Emanuel was 150% zeker dat we maandag geen stage hebben. We gaan even kijken of we er dan wel op uit kunnen, anders komt het guesthouse mijn neus uit.

Ik zie trouwens dat de stroom er nu weer uit is, dat gebeurd de laatste tijd ook steeds vaker. Ik moet zeggen, ik begin er aan te wennen. Het is irritant, maar zolang ik zorg dat alles netjes opgeladen is, kom ik de uren zonder stroom ook wel door.

Dit was weer een langer verslag dan ik gehoopt had, maar het was een geweldige week! Bedankt weer voor alle reacties op mijn vorige blog, leuk om te lezen! :)
Lieeefs uit Ghana!