We are on Strike!
Blijf op de hoogte en volg Sanne
03 November 2014 | Ghana, Mampong
Hallo allemaal!
In mijn vorige blog schreef ik dat ik het prima kon uithouden zonder stroom. Nou dat werd meteen even getest. Zaterdag aan het einde van de middag viel de stroom uit. Normaal gaat om 18u de generator aan, dus wij wachten geduldig af. Toen we om half 7 nog geen licht hadden, ging ik eens kijken bij Richard wat er aan de hand was. Het stormde vreselijk, dus ik moest even hard roepen, maar hij hoorde me. De batterij van de generator was op en er moest iemand komen, maar dat kon nog wel even duren. Fijn, wij konden niet koken en hadden geen licht. Het avondeten bestond uit brood met crackers en we hebben snel nog even film kunnen kijken op mijn laptop. Daarna ging Karlijn maar slapen en bleven Kim en ik nog even niks doen in het donker. Gelukkig ging rond 10 uur de generator aan en hadden we weer licht. Vanochtend stond de generator weer aan, totdat meneer naar de kerk moest. Nu dus nog steeds geen stroom. Het is het echte Afrikaanse leven.
Dit weekend slaat de verveling dus toe. Ik kon me al lastig vermaken als we stroom hadden, maar zonder stroom merk je ineens hoeveel stroom je normaal gebruikt. Ik ben blij dat mijn ereader nog heel eventjes mee kan en mijn laptop ook wel een uurtje zonder stroom kan.
’s Middags hadden we weer stroom en kon ik weer even skypen met het thuisfront. Dat is altijd een hele belevenis. Mijn familie is op zn zacht gezegd nogal prettig gestoord. Tijdens het skypen word ik bijvoorbeeld in de koelkast gezet (even kijken of het lampje wel echt uitgaat) of komt er een kat van bovenaf het beeld in verschijnen. Ik hoef dus niks te missen, want iedere week krijg ik een portie gestoordheid naar Ghana verstuurd via mijn beeldscherm.
Maandag weer geen stage. Er is nog steeds staking, dus de scholen zijn dicht. Dus weer een dagje in het guesthouse. Gelukkig nog genoeg films, boeken en helaas ook schoolwerk. De dagen duren zo iets langer, maar ik kom ze prima door.
Dinsdag nog steeds staking, maar toch vroeg op! Om kwart over 8 kwam Emanuel ons halen. We gingen even langs wat projecten en een dorpje. Ik was blij om even uit het guesthouse te zijn. De scholen waren natuurlijk allemaal dicht, maar leuk om even te zien. Het dorpje (met een naam die ik niet kan reproduceren) was zeer primitief. Er was een probleem met het watertoevoer, waardoor er alleen watergehaald kon worden bij de pomp. Die hebben we even bekeken. Daarna zijn we naar een beekje gelopen, waar water werd gehaald, voordat de waterpomp er was. Onvoorstelbaar dat mensen echt zo leven. Het is wat je normaal op tv ziet, maar dan in het echt.
En voor twaalven waren we alweer in het guesthouse. Emanuel vertelde dat we waarschijnlijk de hele week niet naar stage konden en misschien dat we volgende week ook niet kunnen. Vreselijk saai! Zo in het guesthouse de hele dag vergeet ik een beetje waarom ik hier ben. Op stage heb je wat om handen en vliegen de dagen voorbij.
Door mijn vervelingen wordt het thuisfront plat gemaild door mij. Gelukkig stuurt iedereen keileuke mailtjes terug :)
’s Middags kon ik eindelijk verder met school! Er moet hard gewerkt worden aan onderzoeken.
Op woensdag lekker wezen lunchen bij het hilburi met Kwame. Was heel gezellig en lekker! Waren we toch nog even het huis uit, want het was nog steeds staking. Donderdag wederom staking, maar we konden onze tassen inpakken want we hadden een leuk weekend voor de boeg!
Vrijdagochtend werd ik helaas ziek wakker. Had amper geslapen en voelde me beroerd. Balen, want we gingen vandaag naar de kust! Even overwogen om niet te gaan, maar na wat ORS en een licht ontbijtje toch maar in de auto gestapt. Na een tocht van ongeveer 4 uur kwamen we aan bij het slavenfort Elmina. Superindrukwekkend, maar ik heb het allemaal niet zo meegekregen. Ik was echt een beetje te ziek en heb de rondleiding moeten staken. Kim en Karlijn konden wel door. Gelukkig voelde ik me daarna ietsie beter en kreeg ik van Richmond een privérondleiding. En Kim en Karlijn hadden goed opgelet, dus kreeg alle verhalen toch nog mee. Aan het einde van de tour konden we nog even in hele leuke winkeltjes kijken. Vervolgens snel naar ons beachresort. We besloten even rustig aan te doen, hopend dat ik me morgen beter zou voelen. Richmond heeft het Ghanese spelletje Awari uitgelegd en we zijn eventjes langs het prachtige strand gelopen! Echt heel mooi, palmbomen en de hele rambam. Even gedoucht en lekker gegeten. Vroeg gaan slapen in ons schattige huisje.
Zaterdagochtend werd ik een stuk fitter wakker gelukkig. We begonnen de dag met een heerlijk ontbijtje met uitzicht op de zee! Even genieten van wat luxe. We gingen eventjes het stadje Elmina bezoeken. Daar was het vooral heel erg druk. Elmina is een visstadje, dus waar je ook keek, je zag vooral heel veel vis. Platgestampt op de grond, in manden op hoofden van mensen en in bakken voor de verkoop. Gelukkig hou ik echt van vis, dus dat scheelt. We zijn snel weer weg gegaan, want het was er echt heel erg druk.
’s Middags was het tijd om te ontspannen. Bikini aan, ligstoeltje en hoppaa de zon in. Iedereen lag in de schaduw, maar wij gingen lekker eigenwijs toch in de zon liggen. Het was echt heerlijk! Er stond een lekker windje, dus het was prima uit te houden. En ik ben niet eens super erg verbrand! Zelfs een ietsie beetje bruin geworden, wie had dat gedacht. ’s Avonds weer heerlijk gegeten in het resort. Echt genieten na wekenlang pasta en rijst met sausjes.
Zondag was het toch echt tijd om in te pakken, maar het weekend was nog niet voorbij. We gingen spannende dingen doen vandaag. De eerste stop was langs het Kakum National Park. Daar zijn we via touwbruggen over het regenwoud gelopen. Best wel een beetje eng, want het was echt heel hoog en het wiebelde als een malle. Jammer genoeg geen dieren gezien, maar het uitzicht was ook heel mooi. Het was vooral heel hilarisch, omdat Richmond de rol van de gids lichtelijk over nam. De echte gids had verteld dat er een paar touwbruggen vervangen werden en dat we daar niet op konden. Richmond liep lekker door en de echte gids was nergens meer te bekennen. Wij vroegen ons lichtelijk af welke bruggen er precies gemaakt werden, en hoopte dat we niet naar beneden zouden vallen. Gelukkig werden we op tijd terug geroepen en heeft iedereen het overleefd.
Daarna gingen we richting nog iets engers: krokodillen! Dat was ook weer een hele belevenis. In een vijver zaten krokodillen. Bij binnenkomst hadden we de eerste krokodil al gespot, een schattig kleintje. We gingen eerst even lunchen en vervolgens ging een mevrouw de krokodillen voor ons halen. Toen ik een krokodil zijn bek open zag doen, kreeg ik toch een beetje de kriebels. Helaas wilde de krokodillen niet uit het water komen, het was te heet. Toen we weg wilde gaan, riep de mevrouw ineens dat er toch eentje uit het water was gekomen. Wij er heen en brr wat zijn die beesten groot! Hij lag doodstil met zijn bek open te chillen. Die tanden zagen er best scherp uit. Maar wie A zegt moet B zeggen, dus daar gingen we. Naast de krokodil om hem aan te raken. Ik krabbelde even terug maar Karlijn riep dat ik dit wel durfde, dus ik moest wel. Snel even mijn hand op de rug van de krokodil, foto en hoppaa ik stond in no time weer op veilige afstand. Een krokodil voelt heel anders dan je denkt, heel hard en droog. Kim en ik hadden even een vluchtroute bedacht voor stel dat hij ging rennen, maar het beest lag lekker rustig een beetje rond te kijken. Ik heb echt respect voor die krokodillenmevrouw, want die heeft alleen een dun houten stokje bij. Niet echt geruststellend, maar ze had de beesten aardig onder controle.
We hebben het alle drie gewoon overleefd, dus konden we aan de lange reis naar het guesthouse beginnen. Lekker muziek op en naar het prachtige Ghana kijken. Toen we richting Accra kwamen stonden we lichtelijk in de file en hebben we weer onze ogen uitgekeken in het Ghanese verkeer. Het is echt ongelofelijk wat daar allemaal kan. Echt alles gewoon. Richmond heeft ook 5 uur achter elkaar gereden, ondanks het aanbod om even te stoppen zodat hij kon rusten. Achjaa we vertrouwen hem maar gewoon. Kim en ik vonden het ook heel bijzonder dat 50 km per uur hier veel harder lijkt dan in Nederland. Maar hier gaat alles natuurlijk in miles per uur. Heel blond weer haha.
En nu zitten we weer lekker in ons guesthouse, want de leraren zijn nog lekker aan het staken. We hopen echt dat het morgen afgelopen is met die gekke staking, want er blijft geen stage meer over zo.
Dit was weer een lange blog uit het gekke Ghana. Ik hoop dat ik iedereen volgende week weer kan verblijden met verhalen van stage en anders maak ik wel weer genoeg andere dingen mee! Oh en weer bedankt voor alle leuke reacties!
Lieefs!
In mijn vorige blog schreef ik dat ik het prima kon uithouden zonder stroom. Nou dat werd meteen even getest. Zaterdag aan het einde van de middag viel de stroom uit. Normaal gaat om 18u de generator aan, dus wij wachten geduldig af. Toen we om half 7 nog geen licht hadden, ging ik eens kijken bij Richard wat er aan de hand was. Het stormde vreselijk, dus ik moest even hard roepen, maar hij hoorde me. De batterij van de generator was op en er moest iemand komen, maar dat kon nog wel even duren. Fijn, wij konden niet koken en hadden geen licht. Het avondeten bestond uit brood met crackers en we hebben snel nog even film kunnen kijken op mijn laptop. Daarna ging Karlijn maar slapen en bleven Kim en ik nog even niks doen in het donker. Gelukkig ging rond 10 uur de generator aan en hadden we weer licht. Vanochtend stond de generator weer aan, totdat meneer naar de kerk moest. Nu dus nog steeds geen stroom. Het is het echte Afrikaanse leven.
Dit weekend slaat de verveling dus toe. Ik kon me al lastig vermaken als we stroom hadden, maar zonder stroom merk je ineens hoeveel stroom je normaal gebruikt. Ik ben blij dat mijn ereader nog heel eventjes mee kan en mijn laptop ook wel een uurtje zonder stroom kan.
’s Middags hadden we weer stroom en kon ik weer even skypen met het thuisfront. Dat is altijd een hele belevenis. Mijn familie is op zn zacht gezegd nogal prettig gestoord. Tijdens het skypen word ik bijvoorbeeld in de koelkast gezet (even kijken of het lampje wel echt uitgaat) of komt er een kat van bovenaf het beeld in verschijnen. Ik hoef dus niks te missen, want iedere week krijg ik een portie gestoordheid naar Ghana verstuurd via mijn beeldscherm.
Maandag weer geen stage. Er is nog steeds staking, dus de scholen zijn dicht. Dus weer een dagje in het guesthouse. Gelukkig nog genoeg films, boeken en helaas ook schoolwerk. De dagen duren zo iets langer, maar ik kom ze prima door.
Dinsdag nog steeds staking, maar toch vroeg op! Om kwart over 8 kwam Emanuel ons halen. We gingen even langs wat projecten en een dorpje. Ik was blij om even uit het guesthouse te zijn. De scholen waren natuurlijk allemaal dicht, maar leuk om even te zien. Het dorpje (met een naam die ik niet kan reproduceren) was zeer primitief. Er was een probleem met het watertoevoer, waardoor er alleen watergehaald kon worden bij de pomp. Die hebben we even bekeken. Daarna zijn we naar een beekje gelopen, waar water werd gehaald, voordat de waterpomp er was. Onvoorstelbaar dat mensen echt zo leven. Het is wat je normaal op tv ziet, maar dan in het echt.
En voor twaalven waren we alweer in het guesthouse. Emanuel vertelde dat we waarschijnlijk de hele week niet naar stage konden en misschien dat we volgende week ook niet kunnen. Vreselijk saai! Zo in het guesthouse de hele dag vergeet ik een beetje waarom ik hier ben. Op stage heb je wat om handen en vliegen de dagen voorbij.
Door mijn vervelingen wordt het thuisfront plat gemaild door mij. Gelukkig stuurt iedereen keileuke mailtjes terug :)
’s Middags kon ik eindelijk verder met school! Er moet hard gewerkt worden aan onderzoeken.
Op woensdag lekker wezen lunchen bij het hilburi met Kwame. Was heel gezellig en lekker! Waren we toch nog even het huis uit, want het was nog steeds staking. Donderdag wederom staking, maar we konden onze tassen inpakken want we hadden een leuk weekend voor de boeg!
Vrijdagochtend werd ik helaas ziek wakker. Had amper geslapen en voelde me beroerd. Balen, want we gingen vandaag naar de kust! Even overwogen om niet te gaan, maar na wat ORS en een licht ontbijtje toch maar in de auto gestapt. Na een tocht van ongeveer 4 uur kwamen we aan bij het slavenfort Elmina. Superindrukwekkend, maar ik heb het allemaal niet zo meegekregen. Ik was echt een beetje te ziek en heb de rondleiding moeten staken. Kim en Karlijn konden wel door. Gelukkig voelde ik me daarna ietsie beter en kreeg ik van Richmond een privérondleiding. En Kim en Karlijn hadden goed opgelet, dus kreeg alle verhalen toch nog mee. Aan het einde van de tour konden we nog even in hele leuke winkeltjes kijken. Vervolgens snel naar ons beachresort. We besloten even rustig aan te doen, hopend dat ik me morgen beter zou voelen. Richmond heeft het Ghanese spelletje Awari uitgelegd en we zijn eventjes langs het prachtige strand gelopen! Echt heel mooi, palmbomen en de hele rambam. Even gedoucht en lekker gegeten. Vroeg gaan slapen in ons schattige huisje.
Zaterdagochtend werd ik een stuk fitter wakker gelukkig. We begonnen de dag met een heerlijk ontbijtje met uitzicht op de zee! Even genieten van wat luxe. We gingen eventjes het stadje Elmina bezoeken. Daar was het vooral heel erg druk. Elmina is een visstadje, dus waar je ook keek, je zag vooral heel veel vis. Platgestampt op de grond, in manden op hoofden van mensen en in bakken voor de verkoop. Gelukkig hou ik echt van vis, dus dat scheelt. We zijn snel weer weg gegaan, want het was er echt heel erg druk.
’s Middags was het tijd om te ontspannen. Bikini aan, ligstoeltje en hoppaa de zon in. Iedereen lag in de schaduw, maar wij gingen lekker eigenwijs toch in de zon liggen. Het was echt heerlijk! Er stond een lekker windje, dus het was prima uit te houden. En ik ben niet eens super erg verbrand! Zelfs een ietsie beetje bruin geworden, wie had dat gedacht. ’s Avonds weer heerlijk gegeten in het resort. Echt genieten na wekenlang pasta en rijst met sausjes.
Zondag was het toch echt tijd om in te pakken, maar het weekend was nog niet voorbij. We gingen spannende dingen doen vandaag. De eerste stop was langs het Kakum National Park. Daar zijn we via touwbruggen over het regenwoud gelopen. Best wel een beetje eng, want het was echt heel hoog en het wiebelde als een malle. Jammer genoeg geen dieren gezien, maar het uitzicht was ook heel mooi. Het was vooral heel hilarisch, omdat Richmond de rol van de gids lichtelijk over nam. De echte gids had verteld dat er een paar touwbruggen vervangen werden en dat we daar niet op konden. Richmond liep lekker door en de echte gids was nergens meer te bekennen. Wij vroegen ons lichtelijk af welke bruggen er precies gemaakt werden, en hoopte dat we niet naar beneden zouden vallen. Gelukkig werden we op tijd terug geroepen en heeft iedereen het overleefd.
Daarna gingen we richting nog iets engers: krokodillen! Dat was ook weer een hele belevenis. In een vijver zaten krokodillen. Bij binnenkomst hadden we de eerste krokodil al gespot, een schattig kleintje. We gingen eerst even lunchen en vervolgens ging een mevrouw de krokodillen voor ons halen. Toen ik een krokodil zijn bek open zag doen, kreeg ik toch een beetje de kriebels. Helaas wilde de krokodillen niet uit het water komen, het was te heet. Toen we weg wilde gaan, riep de mevrouw ineens dat er toch eentje uit het water was gekomen. Wij er heen en brr wat zijn die beesten groot! Hij lag doodstil met zijn bek open te chillen. Die tanden zagen er best scherp uit. Maar wie A zegt moet B zeggen, dus daar gingen we. Naast de krokodil om hem aan te raken. Ik krabbelde even terug maar Karlijn riep dat ik dit wel durfde, dus ik moest wel. Snel even mijn hand op de rug van de krokodil, foto en hoppaa ik stond in no time weer op veilige afstand. Een krokodil voelt heel anders dan je denkt, heel hard en droog. Kim en ik hadden even een vluchtroute bedacht voor stel dat hij ging rennen, maar het beest lag lekker rustig een beetje rond te kijken. Ik heb echt respect voor die krokodillenmevrouw, want die heeft alleen een dun houten stokje bij. Niet echt geruststellend, maar ze had de beesten aardig onder controle.
We hebben het alle drie gewoon overleefd, dus konden we aan de lange reis naar het guesthouse beginnen. Lekker muziek op en naar het prachtige Ghana kijken. Toen we richting Accra kwamen stonden we lichtelijk in de file en hebben we weer onze ogen uitgekeken in het Ghanese verkeer. Het is echt ongelofelijk wat daar allemaal kan. Echt alles gewoon. Richmond heeft ook 5 uur achter elkaar gereden, ondanks het aanbod om even te stoppen zodat hij kon rusten. Achjaa we vertrouwen hem maar gewoon. Kim en ik vonden het ook heel bijzonder dat 50 km per uur hier veel harder lijkt dan in Nederland. Maar hier gaat alles natuurlijk in miles per uur. Heel blond weer haha.
En nu zitten we weer lekker in ons guesthouse, want de leraren zijn nog lekker aan het staken. We hopen echt dat het morgen afgelopen is met die gekke staking, want er blijft geen stage meer over zo.
Dit was weer een lange blog uit het gekke Ghana. Ik hoop dat ik iedereen volgende week weer kan verblijden met verhalen van stage en anders maak ik wel weer genoeg andere dingen mee! Oh en weer bedankt voor alle leuke reacties!
Lieefs!
-
03 November 2014 - 12:25
Thomas :
Hey San
Ik gaan wel iets nieuws verzinnen voor het Skype als ik jou weer kan laten lachen.
Leuk zo stage als je ze alleen maar aan het staken dan kan je beter Gwn in NL blijfen.
Groetjes Thomas X -
03 November 2014 - 13:32
Florentine:
Hai Sanne
oh wat een heerlijk blog. Zo leuk om jou belevenissen te lezen. Elmina was aan de kust mijn favoriet, zo leuk die vissershaven en al die drukte daar. Waar zaten jullie trouwens aan het strand. Ik bedoel welk beach resort! Hm een klein beetje jaloers ben ik wel hoor, want aan het strand en die "warme"zee is het heerlijk. Oh ja en in Kakum zie je echt nooit een beest hoor. Behalve misschien een duizendpoot!!!Die gidsen zeggen altijd dat er apen en olifanten zijn..... nou mooi niet!
Vervelend die staking, kun je de kleintjes geen "bijles"geven, of spelletjes doen, of mag dan niet?
Ja en zomaar een eindje wandelen is nu ook weer niet iets wat je daar doet denk ik. Misschien gewoon een dagje Accra met de taxi en natuurlijk genieten van het weer!
Hier is het overigens ook heerlijk weer. Bijna voorjaar met 17 tot 20 graden!
Geniet van alle leuke dingen in Ghana!
liefs
je ouwe Tante! -
03 November 2014 - 16:08
Conni:
Ha Sanne
Als er in NL-onderwijsland gestaakt gaat worden dan wordt dat 3 maanden !!!! van tevoren aangekondigd hahaa. De direktie past lekker een rooster aan en een paar trouwe lieden vangen de kinderen op die middag (de ochtend is kansloos) en het team maakt er een personeelsuitje van Hahahahaa
En dan den kinderen die gewoon dagen lang geen les krijgen, jammer hoor, goed voorstel van Florentine om die kids lekker bijles te geven of de kleintjes voorlezen of knutselen. Dan zijn jullie dagen (behalve de stranddagen) wat zinvoller in te vullen.
Nee dan Ghana, gewoon "on strike" en hoe lang........ lekker boeiend, ze doen er gewoon een paar dagen bij.
Lekker relexed zeg, stroomuitval en het is weer een verrassing wanneer "het licht"weer aan gaat. En jullie passen je aan hahahahaaa in Nederland zijn jullie straks nergens meer gek mee te krijgen zelfs niet met een echte krokodil (spin, slang of ander exotisch dier)
In Nederland is het nu (na een mooi weekend) een mooie herfstdag maar let op het gaat regenen en het wordt koud.
Liefs Conni -
03 November 2014 - 16:15
Petra:
voor iedereen die je blog leest: het thuisfront is gewoon normaal hoor, ik denk dat het gewoon aan jou ligt.
Leuk blog weer, leuke dingen gedaan, wij zijn vreselijk jaloers, zeker toen we het strand zagen
kas ma -
03 November 2014 - 16:57
Jurgen Memelink:
Hoi Sanne,
Dank voor het doorsturen van het adres. Leuk om te lezen. Idd hopen dat het staken snel over is....
Heel veel plezier nog!
groetjes,
Jurgen -
03 November 2014 - 18:09
Abegail:
Wat een gaaf weekend San! Ik ben echt mega jaloers (op een goede manier jwz). Strand, touwbruggen en krokodillen aanraken; wat wil een mens nog meer? Hopen dat de leerkrachten daar eindelijk eens ophouden met staken, dan kan je tenminste weer echt stage lopen. Hetgeen waarvoor je naar Ghana toe kwam zegmaar ;) en anders nog zo'n weekend, valt toch wel te regelen? Veel plezier in ieder geval!
xxxxx ab -
03 November 2014 - 20:12
Cees:
Hey Sonna,
FF voor de duidelijkheid: we zitten hier niet te wachten op blogs met foto's van zon, zee en strand!
En oh, oh, wat zielig ze zijn aan het staken en nu moeten wij de hele dag niks doen en van het mooie weer genieten!
Dan maar weer die blogs van het begin van je avontuur :)
Nee hoor, mooi verhaal weer en we zijn hier gewoon jaloers wanneer we je verhalen lezen en de foto's zien! Stoer hoor, met die krokodil.
Oh, en de volgende keer met Skype zetten we je wel even buiten kan je ook de Nederlandse herfst en het Sliedrechts uitzicht meemaken.
Groetjes,
Papa Sonna
-
13 November 2014 - 08:48
Gera:
wat maak jij veel mee zeg..en straks kom je thuis en als allereerste zal je niet veel kunnen vertellen omdat je te vol zit ha ha ha...maar na een halve dag ( of mishcien een uur voor jou) komt dat wel weer goed!!!!
go for it babe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
